İLHAM KEDİSİ MEYDAN OKUYORUM !
-2-
Ne kadarda geç kaldım ikinci
seriyi yazmaya. Maalesef bu aralar hastalıktan başımız kalkmadı. Evde çoluk
çocuk herkes hastaydı. Hem de ne hastalık. Ateşler, serumlar ve iğneler
eşliğinde. Neyse bu aralar biraz toparlandık.Havalarda bahara dönerken umuyorum
son hastalıktı atlattığımız.
Gecikme nedenini açıkladıkdan sonra gelelim meydan okumamıza...
Gecikme nedeni ile 2.ve3. soruları bir arada yanıtlamak istiyorum.
2. Çocukluk eğlencen neydi?
Benim zamanımın bütün çocukları gibi –maalesef şu dönemdeki çocukların çoğu
bu keyiften mahrum- sokakta oyun oynamaktı. Çok normal gibi değildi benim sokak
maceralarım. Kız çocuğu gibi yaşamadım o süreçleri. En yaramaz en beter erkek
çocuklarını mumla aratırdım. Rahmetli babaannem
her yerde ‘6 tane erkek çocuğu büyüttüm toplasan şu kız etmezdi’ derdi.
Sokakta oyun maceralarımda bu kapsamda geçiyordu tabi. Uslu kız çocukları gibi
seksek atlayıp evcilik oynamazdım yani.
Asırlık ceviz agaçlarının en
tepesine çıkıp 5.katta olan evimizin balkonu ile aynı hizaya gelip anne diye
bağırmaktan keyif alan, saklambaç oynarken çatıya çıkıp yan apartmanın damına
atlayan (6 katlı apartman), kalorifer dairesinde yüzünü kömürle boyayıp diğer
çocukları korkutan bir çocuktan bahsediyorum.
Kısacası benim çocukluk eğlencem her tür yaramazlık ve haylazlıktı.
Ne alakasız resim demeyin. Çocukluğumu düşündüğümde ve bu resme baktığımda aynı huzuru duyduğumu farkettim. :-)